دوست داشتن

آه چه حالتی دارد! نه به وصف می­آید و نه  به فهم! دوست داشتن چه

قدرتی دارد، در خویشاوندی و صمیمیت راستین چه نیروی معجزه گر خدایی

 نهفته است. چه لذتی است اینجا در "خود را نادیده گرفتن " در "خود را

لقمه لقمه کردن" و به دهان دوست دادن که بجود و بجود و بجود و طعم و

عصاره­اش را بمکد و تفاله­اش را بر خاک بریزد و این خود بهترین زندگی کردن

 است! و اینها و اینگونه نعمت­ها را همه از او دارم! من کی با این حالات

 آشنا بودم؟ کودک را، پدرش، مادرش می­زند و او به گریه می­افتد و از درد

فریاد می­کشد، اما چه می­کند؟ با چهره برافروخته و چشمانی سرخ و گونه­

های خیس از اشک، خود را به دامن مادرش یا پدرش، همان که آزارش داده

 است می­افکند.            

                                             دکتر علی شریعتی

اگر تنهاترین تنهایان شوم, باز تو هستی

آری تو که از پدر و مادر بر من مهربانتری

ای عزیز ماندنی! ای ناب سخت یاب

تو یگانه شاهد شریفی بر لحظه لحظه های رنج من

خدایا

اندیشه و احساس مرا در سطحی پایین میار که زرنگی های حقیر و پستی های

 نکبت بار و پلید این شبه آدم های اندک را متوجه شوم

چه دوست تر می دارم بزرگواری گولخور باشم تا همچون اینان کوچکواری گول زن

 دکتر علی شریعتی

روزي دروغ به حقيقت گفت : مــــيل داري

 باهم به دريـــا برويم و شنـــا کنيم ،

 حقيقــت ساده لــوح پذيرفت و گول خورد .

 آن دو با هم به کنار ساحل رفتند ، وقتي

به ساحل رسيدند حقيقت لباسهايش را در

 آورد . دروغ حيلــــه گـــر لباسهاي او

راپوشيد و رفت . از آن روز هميشه حقيقت

عــــريان و زشت است ، اما دروغ در

لبــــــاس حقيقت با ظاهري آراسته نمايان

 مي شود!